Winter Weer

Aantekeningen uit Zambia No 3.  Over gebeurtenissen op een winterse dag.

Ik dacht dat het over was maar het is toch weer op nieuw begonnen. De winter, onze eigen zambiaanse varieteit. Het is erg grijs  - zie foto -  en ook gewoon koud. Het was hier 15 C om 8 uur ’s-ochtends. Plus wind. Mpepo.

Grijze Lucht boven Choma

Wat moet je nu met zo’n dag? Het te koud om zonder hulpmiddelen achter je buro of werktafel te gaan zitten. Eerst maar eens wat opruimen, zei het niet geheel van harte. Een tweede kop koffie. Koffie uit eigen tuin. Houtskoolkachel er bij halen. Zie foto van een baula.

En dan moet er eigenlijk ook nog gespoten worden. Tegen de malaria muskiet. Want heus, op’t eind van deze maand, over twee weken, is het warm. Over zes weken is het heet, en dan wordt het steeds heter totdat de regentijd begint. Dan koelt het af, vanwege het water en de bewolking, meestal zo in de tweede helft van november.

Ook in de keuken is inmiddels een brandende baula geplaatst. Daar wordt een dorps-kalkoen op gekookt. Een scharrelkalkoen, dus met van dat taaie vlees. Dat moet eerst gekookt worden alvorens de oven in te gaan. Inmiddels staan ook de doperwten, nog in de peulen, klaar om als middagmaal te dienen.

Achter mijn werkruimte is het enorm lawaaierig. De Tembo’s zijn bezig tien stoelen voor de buurtschool te maken en gebruiken daarbij elke electrische machine die ik ooit aangeschaft heb. De router in plaats van de beitel, de schuurmachine in plaats van het handmatige werk en de boor voor het gaatjes maken. Zij hebben, om de werkzaamheden te bespoedigen, ook twee eigen machines meegenomen. Een boor en een vlakschuurmachine. Zij gebruiken geen oordempers of hoe die dingen maar heten mogen en schijnen in het geheel geen last te hebben van al het gedreun.

Een binnenkomer. Een meneer die zegt een neef te zijn van een voormalige en inmiddels overleden nachtwaker van het Choma Museum en van hem 4 gouden BP 1 munten geërft zou hebben. Twee uit 1914 met koning George V er op, en twee met koningin Victoria erop. Kent mij uit mijn museum tijd, wil de waarde weten. Check op ’t Net middels Google, blijkt als het allemaal echt is, zeker BP 150 per munt te zijn.

Lunch. De scharrelkalkoen. Daar heeft de hele familie met smaak van gegeten. Gijsje, Merlijn, mam & pap alsmede hulp in de huishouding Mildred en aangewaaid vriendje Moses.

Tijd voor de Super – melk op, brood bijna op, geen soft drink. En ja, in dat centrum van ‘t sociale leven treffen Nchi en ik de Heer Z. aan, werkzaam voor de gemeente als hoofd van de afdeling planning. “Is het waar,” vroeg ik hem vertrouwelijk, “dat de heer M. bezig is met de bouw van een fors complex op land buiten de gemeente dat aan de spoorwegen behoort?”

M. aan het bouwen zonder vergunning op land van de spoorwegen

“Een man van de ZR (Zambia Railways) is hiervoor vanuit Kabwe (daar is het ZR hoofdkantoor) overgekomen,” gaf Z. toe, “en de boel is nu aanhangig gemaakt.”

“Maar Z., wanneer de baas van de afdeling bouwvergunningen van de gemeente zelf op grootschalige wijze aan het bouwen is zonder bouwvergunnning dan weerspiegeld dat toch wel op heel negatieve wijze het functioneren van het gemeentelijk overheidsapparaat.”

“Het is een probleem,” besloot Z.

Thuis treffen we Piggy van het museum met een fraai uitgevoerd nichtje aan. Zij hebben honger en niets te eten. Het juli salaris is nog niet uitbetaald. De museum salarissen worden bekostigd uit een maandelijkse overheids subsidie uitgekeerd via de nationale museumraad. Geen enkel museum heeft tot nu toe geld voor salarissen en andere operationele kosten ontvangen. Het vermoeden bestaat dat de vertraging te wijten is aan de op handen zijnde verkiezingen. Het toch al schaarse overheidsgeld zou worden gebruikt om propaganda te voeren voor de heersende regeringspartij & andere zaken benodigt om deze partij in het zadel te houden. Niemand weet zeker of dit verhaal waar is  – en hoe zou je dat kunnen? - maar het is in elk geval wel een verhaal dat waar zou kunnen zijn. De dames vertrekken na levendige conversatie met uien, tomaten en kool in een plastic tas.

Nu kan Nchi verder met de studie. Volgende week beginnen haar examens. Ik vat de draad met de Nl blog weer op. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot net aan de 20 C. Dat maakt de rum in de softdrink iets minder noodzakelijk. Ondanks het bleke zonnetje blijft het een sombere boel. Laat ik dit keer eens Zambia Railways op googelen. Misschien hebben ze wel een klantendienst........